آمدی گل به باغ
باغ به گل
با برگ های کرم رنگ
گفته بودی تنها می آی
سنگ فرش کوچه ی دوستی
تک تک
گام هایت را شمرده اند
قاب، رخ گرفته
غنچه غنچه ی رویت
بر کوه دماوند
گل کرده است
تورا میگویم ای دوست
با خود باش
دیگر پشت آن کوه
گلی سر بر نمی آرد
تا
باغبان قله ها ی نور شی
آنوقت هر گل ازآن توست، ای دوست