ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻭ ﭘﺮّ ﻭ ﭘﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﻣﺮﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﻓﻨﺎ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﯿﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻭﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺭﻭﯼ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺯ ﻣﻦ

ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺸﻮ ﺭﺍﺿﯽ

ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﻩ ﺭﺿﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺑﺤﺮ ﻭ ﺗﻮ ﯾﮑﯽ ﻣﺎﻫﯽ

ﻣﺮﻭ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺑﺎﺻﻔﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺩﺍﻡ ﻣﺮﻭ

ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻭ ﭘﺮّ ﻭ ﭘﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻩ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺩ ﮐﻨﻨﺪ

ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺗﺒﺶ ﻭ ﮔﺮﻣﯽ ﻫﻮﺍﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺻﻔﺖﻫﺎﯼ ﺯﺷﺖ ﺩﺭ ﺗﻮ ﻧﻬﻨﺪ

ﮐﻪ ﮔﻢ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﻣﮕﻮ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺟﻬﺖ

ﻧﻈﺎﻡ ﮔﯿﺮﺩ ﺧﻼﻕ ﺑﯽﺟﻬﺎﺕ ﻣﻨﻢ

ﺍﮔﺮ ﭼﺮﺍﻍ ﺩﻟﯽ ﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ

ﻭﮔﺮ ﺧﺪﺍﺻﻔﺘﯽ ﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﮐﺪﺧﺪﺍﺕ ﻣﻨﻢ