آمدی گل

آمدی گل به باغ

باغ به گل

با برگ های کرم رنگ

گفته بودی تنها می آی

سنگ فرش  کوچه ی دوستی 

تک تک

گام هایت را شمرده اند

قاب، رخ گرفته

غنچه غنچه ی رویت

بر کوه دماوند

گل کرده است

تورا میگویم ای دوست

با خود باش

دیگر پشت آن کوه

گلی سر بر نمی آرد

تا

باغبان قله ها ی نور شی

آنوقت هر گل ازآن توست، ای دوست