درباره من
* به نام آفریننده ی خوبی ها *
من دانش، عاشق طبیعت و زیبایی هاش هستم.
اینجا مطالبی رو که بهش علاقه دارم یا نظم هایی که به ذهنم خطور میکنه رو می نویسم (نمی گم شاعرم).
امیدوارم سرورانی که از این وبلاگ دیدن میکنن با نظراتشون مرا متوجه ی کاستی هایم نمایند.
ادامه...
بوی ماه مهر
دوباره باران
دوباره دوان دوان ابر
باز ریزش برگ برگ خزان
باز پرواز بوی خاک راه مدرسه
دوباره آن بوی خوب
هوای مدرسه بود
چه زیباست یادش
یاد جعبه ی مداد رنگی شش رنگ
که از دستان پدربزرگ به دستم رسید
بوی بازی های شاد مدرسه
هیاهوی آن بچه های رنگارنگ
چکمه هایم آبی رنگ
که باران چاله ها را شنا می کرد
رها در باد
مادرک آن نواحی
در راه مدرسه
گاهی مرا نوازش می کرد
و آن کلاس تاریک دوست داشتنی
هنوز بوی نفتش، به مشامم می رسد
آن نور
می رود رود
می آید نور
از کجا؟
اینجا؟
در پس پهنه ی این کوه گم گشته ای؟
انتظارو انتظار ...
نیستی
یا من نمی دانم هستی
باز می رود رود
سنگهایت بر هم می زنند
نور تو در میان این سنگهاست؟
در این دره به نظاره آمدم
از آنروز
پای در بند کوه
نظاره ی آن نور؟
دریا تار است
بگویم هستی؟
می گویند هستی
آنجا هستی
پشت آن کوه بزرگ
پس رخت را
نورت را
به من نشان بده
هنوز کور سوی نوری در چشمانم هست
ای آسمان
آه ای آسمان
گامم را در راه تو می گذارم
آغوشت را بسویم باز کن
به بارانت بگو نبار
به آفتابت بگو نتاب
پرنده هایت را راهیم کن
پای به درختانت ده
تا با من
به آغوشت آین
دستانم تهیست
هوای کویت را در آغوشم آر
آه ای آسمان
با چشمان بسته ترا می بینم
دیدگانم را نور بنشان
چشمانم رو به توست
بینای نابینا
آه ای آسمان
کفشهایم را بگیر
پاهایم را تهی کن
به پرندگانت بگو
شال زرد بر گردن دارم
رخت هایم را پاییزی کن
سایه های درختان را با من آر
آه ای آسمان
گامم در راه توست
آغوشت را به سویم باز کن
و ای آسمان
آغوشت را آغوشم کن
من تکسوار
اینجا و این لحظه
درون جاده
من تکسوار
من بیسوار
شلاق درختان
رژه ی گوسفندان
مارش زنگوله ها
سکوت جاده ی آسفالت را می شکند
گویی شمال است
پیچ در پیچ
خم در خم
سواری بر این دهر است
کز صدای سخن عشق
ندیدست
خوشتر